Kako su Katalonci postali pravoslavci
U srcu katoličke Barselone, neobičnu svetinju koja postoji već pola veka, osnovali Španac otac Žoan i Francuz Lotel Gi, koji su u našoj veri našli mir
ČUDNI su putevi Gospodnji… Jedan od njih dovešće pravoslavne vernike, ako dođu u Barselonu, do njihovog hrama u srcu jedne zemlje i jednog grada u kojima je katoličanstvo vekovna dominantna religija.
U Ulici Arago, jednoj od najprometnijih u Barseloni, na broju 181, slučajni prolaznik tokom dana može da vidi spušten gvozdeni kapak na kome je crvenom farbom, na katalonskom jeziku, ispisan naziv “firme”: “Eglesija ortodoksa” (Pravoslavna crkva).
Uz vernike, koji po rođenju i vaspitanju pripadaju pravoslavnoj veri, u Kataloniji se tokom gotovo 50 godina formirao i mali “nukleo” Katalonaca pravoslavaca, koji su svoj duhovni mir našli u veri naših predaka. Crkva, zapravo, egzistira na njihovoj veri i volji jer su oni konstanta, dok mnogi migranti dođu i prođu.
Otkud pravoslavna vera među Kataloncima? Prvi kontakt sa pravoslavljem datira iz prve polovine 20. veka, pre svega preko imigranata, uglavnom Grka i Rusa. Pre blizu pola veka formirano je brojnije i čvršće pravoslavno jezgro ne samo među imigrantima, već i među Kataloncima koji su svoj duhovni mir našli u pravoslavnoj crkvi.
Veruje se da ima oko 1,5 miliona pravoslavnih vernika na teritoriji Španije i Portugalije, organizovanih u oko 200 parohija. Ono što je za nas posebno zanimljivo jeste činjenica da Katalonska pravoslavna crkva kongregacijski pripada Srpskoj pravoslavnoj crkvi, a od 1988. vezana je za Eparhiju šabačku.
Najpozvaniji za priču o ovoj neobičnoj istoriji svakako je otac Žoan, starešina crkve i najzaslužniji za širenje pravoslavlja među njegovim zemljacima Kataloncima.
KALENDAR
BOŽIĆ se, iz praktičnih razloga, slavi po katoličkom kalendaru, ali Uskrs – koji nema fiksni datum – po pravoslavnom, jer je on zasnovan na drugom sistemu, lunarnom, a ne na gregorijanskom kalendaru.
– Pravoslavnu veru smo u Kataloniji uveli Lotel Gi, jedan Francuz koji je živeo u Barseloni, i ja – počinje svoju priču otac Žoan, rođeni Katalonac, odrastao u katoličkom okruženju i vaspitanju, po obrazovanju inženjer trgovačke mornarice. – Na dugim plovidbama javio se unutrašnji nemir koji me je doveo do toga da potražim čistiji smisao religije. I našao sam ga u pravoslavlju, koje ima apostolsku tradiciju, bez naknadnih dodataka koje srećemo u katolicizmu. Pravoslavlje produbljuje hrišćansku tradiciju i to je bio moj glavni motiv.
Početak je bio težak, niko u Frankovom režimu nije imao razumevanja za “novu religiju”, ali nije bilo zabrana. Samo teškoće, duga borba sa administracijom.
– Morali smo da se registrujemo kao “kultna asocijacija”, ne kao crkva. Danas je, na sreću, situacija bolja – objašnjava naš sagovornik.
Otac Žoan svake godine drži predavanje studentima humanističkih nauka koji pohađaju estetiku i filozofiju kulture na Univerzitetu Pompeu Fabra, a glavna tema je – smisao ikone u pravoslavlju.
– Studenti uvek odlaze veoma zadovoljni, puni utisaka – kaže nam Tamara Đermanović, profesor-koordinator studija slavistike na ovom univerzitetu. – I redovno ih zapanji činjenica da u prizemlju jedne stambene zgrade u srcu Barselone postoji tako lepa crkvica.
SVETI JOVAN
KAO i svaki pripadnik Srpske pravoslavne crkve, i otac Žoan ima svoju slavu. Bez rezerve je prihvatio ovaj srpski običaj i odlučio se za Svetog Jovana.
Izvor: Novosti/ Vladimir Stanković